Geertje Vangenechten

Van kindsbeen af kwam alles wat in de wereld gebeurde heel erg bij me binnen. Misschien fungeert mijn werk daardoor als een overlevingsstrategie. Ik kan zo in één trek mijn levendige fantasie kanaliseren. Het is min grootste schat en min grootste valkuil.

Tal van verhalen inspireren me, uit heden en verleden, uit boeken en uit vele culturen. Ik ben immens geboeid door antropologie. De dingen die ik ontdek en lees, verweef ik tot een nieuw verhaal, een nieuwe wereld, gedrenkt in rituelen en ceremonies.

Ik begin aan een werk als een geconcentreerde knoeier, een bricoleur, en ik doe altijd alsof ik mijn ultieme creatie maak.
De intensiteit van donkerte fascineert me. Het is vaak zoeken en afzien tot ik in die donkerte het licht vind waarnaar ik zocht.

Welk gevoel mijn werk oproept, houdt me niet echt bezig, maar zelf ben ik doordrongen van een immens ‘verlangen’. Het is fijn als het werk dat ik creëer, zelf gaat spreken en een verhaal vertelt. Pas als ik die stem hoor, is het echt af. lk ben trots dat ik tijdens het creëren en de bijbehorende stiltes erop heb leren vertrouwen dat er altijd iets komt. Je moet als kunstenaar gewoon de moed hebben om stil te vallen. Daarna kan je weer verder.